Comparative analysis of peri-implants marginal bone loss based on micro-thread

هدف: هدف از این مطالعه گذشته نگر، بررسی میزان بقای تجمعی (CSR) ایمپلنت های ایمپلنتیوم پیگیری شده به مدت 5 سال و ارتباط بین عوامل خطر و CSR بود.

مواد و روش ها: در مجموع دویست و چهل و نه سیستم ایمپلنت ایمپلنتیوم (دنتیوم، سئول، کره) در نود و پنج بیمار از سال 2004 تا 2009 با چندین عامل خطر شناسایی شده (جنس، بیماری سیستمیک، سیگار کشیدن، الکل، دلیل) بررسی شدند. از دست دادن دندان، طول، قوس (فک بالا یا فک پایین)، جایگزینی نوع دندان (ثنایا، نیش، پرمولر یا مولر) طبقه بندی کندی، نوع پروتز، طراحی پروتز، دندان های مخالف، نوع اباتمنت، مواد اکلوزال، واحد اکلوزال، آتل به دندان، کنسول، جراحی دیگر). معاینه بالینی (تحرک، ضربه زدن، شل شدن پیچ، ناراحتی، و غیره) و داده های معاینه رادیوگرافی از سوابق بیمار شامل تمام مشکلات در طول دوره پیگیری طبق پروتکل هایی که قبلا توضیح داده شد جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل جدول زندگی برای بررسی CSR انجام شد. روش رگرسیون کاکس برای ارزیابی ارتباط بین عوامل خطر بالقوه و CSR کلی انجام شد.

نتایج: از 249 ایمپلنت، پنج ایمپلنت ناموفق بود. چهار مورد از اینها قبل از بارگیری گم شدند. میزان بقای تجمعی 5 ساله ایمپلنت 97.37 درصد بود. تجزیه و تحلیل رگرسیون کاکس ارتباط قابل توجهی را بین CSR کلی و بیماری سیستمیک، سیگار کشیدن، علت از دست دادن دندان، قوس، طبقه بندی کندی و طراحی پروتز نشان داد (P<0.05). عارضه مربوط به پیچ نادر بود. دو شکستگی پیچ اباتمنت پیدا شد. از دیگر عوارض اجزای پروتز، شکستگی پرسلن، شکستگی رو به رزین و شکستگی دندان مصنوعی (19=n) بود.

نتیجه گیری: CSR 5 ساله ایمپلنت ایمپلنتیوم 97.37 درصد بود. بقای ایمپلنت ممکن است به بیماری سیستمیک، سیگار کشیدن دلیل از دست دادن دندان، قوس، طبقه بندی کندی و طراحی پروتز بستگی داشته باشد (P<0.05). وجود بیماری های سیستمیک و ترکیبی از سایر روش های جراحی ممکن است با افزایش شکست ایمپلنت همراه باشد.